Pieter de Jongh: reactie op ‘geef bedrijfsartsen hun vak terug’
In deze blog geeft Pieter de Jongh een reactie op het opiniestuk van Rudo Vissers (CEO Paradigma groep), hier terug te lezen.
Terecht geeft Rudo Vissers, CEO Paradigma groep aan dat de meeste ziekmeldingen weinig met ziekte te maken hebben.
Een ziekmelding is een administratieve handeling, waarin iemand aangeeft niet meer zijn of haar werk te kunnen leveren, en tegelijk wel doorbetaald wil worden. De “ziekmelding” kan zijn door een ziekte, maar vaak liggen er andere oorzaken aan ten grondslag. Oorzaken waardoor je je overigens erg rot en naar door kunt voelen.
Het begrip ziekte in de zin van de ziektewet of wet poortwachter, is obsoleet, en uitgevonden omdat er ergens een grens moest worden getrokken, zo vond men. Hanteert men dit ziektebegrip zoals ooit bedoelt, dan houden we ongeveer 2 à 3 % ziekteverzuim over. De rest is feitelijk een verlofaanvraag om andere redenen, met veel klachten en zorgen en nare emoties. Daar ga je met je verzuimcijfers van 9% of hoger.
Geschreven door Pieter de Jongh (Directeur Van Altena & de Jongh & Senior bedrijfsarts)
Deze strakke ziekte-interpretatie wordt vrijwel nergens meer toegepast. En ook niet door bedrijfsartsen.
De loondoorbetalingsverplichting heeft, omdat het een administratief issue is en niets met ziektebeelden te maken heeft, een wet als Poortwachter in het leven geroepen. Deze wet is een procesgericht misbaksel die, zo verwachte men ooit, de intrede in de WIA vermindert. Mede door deze wet en de HRM-afdelingen is ziekteverzuim advisering teruggebracht tot een verplichte beoordeling, alsof elke 6 weken een WIA-intrede moet worden verantwoord. Ooit bedacht in 2000 (“verzuim is een keuze, ziekte overkomt je”) is in 2023 misschien een nieuwe benadering nodig? Is de maatschappij, en daarin de arbeidsmarkt, niet sterk veranderd?
Ik vraag mij af wat Rudolf bedoelt met: geef de bedrijfsartsen hun vak terug. Wat is hun vak dan? Veel artsen die in de re-integratie werken (zo noem ik het, maar even) weten helemaal niet meer wat het vak was of zou moeten zijn. Er is Poortwachter en er zijn taakgedelegeerden, that’s it.
Misschien bedoelt hij dat verzuimbeheersing niet bij de bedrijfsarts thuis hoort. Mee eens. Dit hoort thuis bij de manager. Managers, hoe kan het dat er zo weinig bedrijven zijn die het voorkomen van burn-out hoog op de agenda hebben staan? Dit is namelijk te managen! burn-out is toch al 15 jaar topic number one bij ziekmeldingen?!
Re-integratie dan? Dit hoort ook thuis bij de manager en de persoon die re-integreert.
Zou het dan zo zijn dat het management zaken zijn vergeten in hun opleiding en tijdens de uitvoering van hun vak? Ik denk het wel.
Wat is dan het vak van de bedrijfsarts?
Ik zou zeggen: vragen stellen en verstandige dingen zeggen als het gaat om de relatie gezondheid en werk.
Dat kan aan de voorkant: welk beleid is slim, hoe wordt gezondheid en arbeidsomgeving een essentieel asset van uw bedrijf? Wat voegt het toe, hoe werk je gezond? Wat is gezondheid voor jou en je medewerkers? Welke maatregelen kun je nemen? En…hoe voorkom je dat je omvalt? Past dit werk nog bij je?
En ja, ook: hoe re-integreer je op een goede manier als je bent uitgevallen?
De huidige arts in de bedrijfsgezondheidszorg kan alleen op de laatste vraag nog antwoorden. Ja, het klopt, de arbodiensten hebben vergeten hun artsen te leren ook op die andere vragen antwoorden te kunnen geven.
Kortom, er is wat te doen HRM-ers, Managers en arbodiensten / bedrijfsartsen. Ook bij de Paradigmagroep, denk ik.